10 August 2012

Thanks a lot Allah, for this present

assalamualaikum,

      baru aku tahu, perangai aku yang manja nie menurun perangai siapa.. ayah :D haha. romantik pun ikut ayah jugak. ibu tak romantik sangat sebab dia malumalu >< hee~ entry kali nie khas buat ibu and ayah :)



handle with care and 100% love

kalau aku sakit, orang yang paling risau adalah ibu. dulu aku kerap sakit tengah tengah malam. sampai peluh peluh tahan sakit padahal kipas pasang kuat dah. ayah kata ibu tak boleh tidur sebab risaukan aku. malam malam call wan kat kampung macam mana nak buat. call pak cik la. tapi ibu tak tunjukkan sangat dia sayangkan aku tapi macam mana pun, aku tahu ibu sayangkan aku. 

apa je aku nak makan, ibu masak. kalau dia tak dapat buat hari nie, dia akan buat esok. sedaya upaya dia cuba penuhi kehendak kitorang adik beradik. masa aku kecik, sampai aku darjah 4 ibu yang akan uruskan beg sekolah aku, baju baju aku, kasut. sampailah satu hari tu, ibu kena ikut ayah pergi khusus seminggu. masa tu aku dah risau. siapa nak uruskan aku nie.. lepas tu, ibu ajar cara nak kemas buku. ibu kata dia dah gosokkan baju untuk aku. dia suruh gantung baju setiap kali lepas habis sekolah. then, aku pun okay. 




dulu, aku nie degil siket. eh, bukan siket la. banyak la jugak. kira dulu aku nie trouble maker la kat rumah. hee~ >< ada sekali tu, aku mandi and main syampu sampai habis sebotol aku kerjakan. bilik air penuh dengan buih buih syampu. dah la aku ajak adik-adik aku join sama. apa punya kakak la--" ayah punya mengamuk, pergh~ seriau aku dibuatnya. tapi ayah tak sentuh aku pun. mengamuk je. marah marah sayang la katakan. aku dengan iqbal je yang kena marah. izzati selamat. aku dah nangis sedu sedan dah. ibu la yang tenangkan ayah masa tu. ibu suruh kitorang masuk bilik. lepas tu aku berkurung dalam bilik dari magrib  sampai esok tak keluar keluar. ibu ajak makan, aku kata aku tak nak. takut ayah marah. lepas tu ibu bawa tin biskut dengan air masuk bilik aku. dia teman kitorang makan. lepas tu ibu suruh kitorang tidur. keesokkannya, ibu suruh kami minta maaf kat ayah. start hari tu, setiap kali kitorang buat salah kitorang diajar untuk minta maaf.

masa aku form 1 dulu, aku pernah duduk asrama tapi 2 minggu je. lepas tu aku escape. sebab home sick. aku memang tak boleh hidup tanpa ibu. masa tu, pagi sebelum pergi sekolah, balik sekolah, magrib and sebelum tidur kena call ibu. kalau tak hidup aku tak tenang. senior aku semua bising kata aku call pakwe. eh, apa barang call pakwe bukan diorang yang sayang aku pun sepanjang hidup aku. --"




ibu memang segala-galanya untuk aku. ibulah kehidupan aku. walaupun kasih sayang aku tak mungkin dapat kalahkan kasih sayang ibu dekat aku, tapi aku tetap nak bagi tahu kat ibu yang aku sayang ibu. kalau ibu sanggup gadai nyawa untuk lahirkan aku, aku pun sanggup buat apa je untuk ibu. aku akan jaga ibu dan setia di samping ibu untuk seumur hidup aku.

dear ibu,
kaklong janji, kaklong akan selalu ada untuk ibu kalau ibu perlukan kawan untuk bercerita. kaklong akan jaga ibu sebaiknya. kaklong akan lindungi ibu dan takkan tinggalkan ibu. mungkin tak sebaik apa yang ibu pernah lakukan tapi kaklong janji akan cuba. kaklong minta maaf kalau masih belum dapat banggakan ibu dengan pencapaian kaklong tapi kaklong akan cuba buat ibu tersenyum satu hari nanti. insyaAllah, anak ibu akan berjaya satu hari nanti. macam yang ibu selalu impikan. kaklong sayang ibu sampai syurga :)



_______________________________________________________________________



hanya ada seorang je lelaki dalam hidup aku sepanjang bergelar kanak-kanak dan remaja. dia je satu-satunya lelaki yang aku paling percaya. Ayah. masa aku mula mula lahir lagi ayah sentiasa dekat dengan aku. ayah kenalkan aku tentang dunia dan akhirat sejak umur aku 1 hari lagi. ayah ajar aku tentang kehidupan dan apa yang terkandung dalamnya. aku bersyukur sangat sebab aku dikurniakan seorang ayah yang sentiasa ada dengan aku walau dia selalu sibuk. ayah adalah cermin yang paling baik untuk aku ikuti. semuanya bermula dari ayah.

ayah akan selalu lindungi aku. sejujurnya, dia tak suka sangat mana mana lelaki rapat dengan aku. walaupun dia tak cakap tapi aku tahu riak muka dia. dan aku dah tahu alasannya. ayah yang ajar aku cara nak naik basikal, guna kasut roda, pimpin tangan aku masa melintas jalan sampai sekarang. aku tak malu langsung ayah pegang tangan aku masa melintas sebab dengan cara ni, aku tahu ayah sayangkan aku. lagi pun, aku selalu rasa selamat setiap kali ada dekat dengan ayah. kadang-kadang aku terfikir, akan adakah lelaki yang akan jaga aku sebaik ayah? tak tahu la. aku tak percayakan lelaki kat luar sana.




ibu cakap, masa aku sakit ayah yang angkat aku turun naik tangga dari bilik ke ruang tamu. ye, aku sedar semua tu. masa muka aku pucat and tak lalu nak makan, ayah yang suap aku makan. ayah sanggup beli apa je asalkan aku ada selera nak makan. masa perut aku sakit, ayah letak tangan dia atas perut aku lepas tu dia baca ayat-ayat quran sampai aku terlelap. kadang kadang aku terlelap atas riba ayah. masa aku sakit, menangis sebab tak sanggup terima dugaan nie. saat aku rasa dunia nie tak adil, ayah datang dan nafikan kata-kata aku. ayah bagi aku semangat dan dorongan untuk terus jadi kuat. ayah tak janji akan gantikan tempat aku terima semua dugaan nie tapi ayah janji takkan biarkan aku sorang-sorang hadapinya. masa aku sakit teruk dulu, ayah pernah berdoa supaya semua kesakitan dan dugaan tu dialihkan padanya. mungkin ayah tak sanggup tengok aku sakit and asyik tak pergi sekolah. hampir 3 tahun aku sakit. bila dengar ayah doa macam tu, lagi la aku menangis. terharu dengan pengorbanan seorang ayah..

aku bersyukur sangat sebab dikurniakan sebuah keluarga yang sempurna dan bahagia. Ayah dengan ibu dah bekalkan aku ilmu agama yang sebaiknya. setiap hari ayah bagi aku kata-kata semangat dan nasihat. apa je dugaan yang datang, aku tak takut nak tempuhi lagi. aku tahu Allah sentiasa bersama aku dan keluarga aku sentiasa ada dengan aku. as long as they with me, i will be brave, i could be strong. banyak lagi yang aku nak cerita kat sini pasal ayah dengan ibu. even its take a lifetime to tell about them, it would not end. so, ini untuk ayah.



dear ayah, 
terima kasih untuk segala-galanya. terima kasih sebab jadi pelindung kaklong selama nie. terima kasih jugak untuk perfumes Paris yang ayah beli baru-baru nie. Sayang nak guna. Ayah, kalau satu hari nanti kaklong bukan bawah tanggungjawab ayah lagi, kaklong harap lelaki tu sebaik ayah. yang boleh jaga dan lindung kaklong macam ayah. kaklong tahu ayah dah tahu rahsia kaklong, tapi percayalah tak serious pun. kaklong cuma nak menguji lelaki-lelaki tu. ayah jangan risau sebab kaklong tak nak cari jodoh kaklong sendiri sebab kaklong takut kaklong salah pilih. kaklong serahkan ayah cari bakal menantu ayah sendiri. kaklong percayakan ayah. kaklong tahu ayah takkan lepaskan anak ayah dekat sebarang lelaki. apa je pilihan ayah, kaklong tahu tu yang terbaik untuk kaklong :) ayah, kaklong takkan kecewakan ayah. satu hari nanti kaklong akan buat ayah tersenyum bangga dengan kaklong. i love you ayah. for the rest of my life.

Thank you God for this endless love :')

6 comments:

Anonymous said...

Mungkin ibu lbh kerap menelefon utk menanyakan keadaan kita setiap hari..Tp tahukah kita, sebenar nya ayah lah yg mengingatkan ibu utk menelefon kita? Semasa kecil, ibu lah yg lebih sering mendukung kita.. Tp tahukah kita bahawa sebaik saja ayah pulang bekerja dgn wajah yg letih ayahlah slalu menanyakan apa yg kita lakukan seharian..?? Saat kita sakit demam ayah sering membentak jgn minum ais.. Tp tahukah kamu bahwa ayah sangat risau..??

Ketika kita remaja, kita meminta izin untk keluar malam. Ayah dgn tegas ckp TAK BOLEH..!! Sedarkah kita bhw ayah hanya ingin menjaga kita.. Krn bagi ayah, kita adlh sesuatu yg sangat berharga.. Saat kita sudah dipercayai, ayah pun melonggarkan peraturannya.. Maka kita telah melangar kpercayaan ny, mka ayah lah yg setia menunggu kita di ruang tamu dgn rasa sangat risau.. Setelah kita dewasa, ayah telah mghantar kita ke sekolah untuk belajar.. Di saat kita memerlukan ini-itu utk keperluan kuliah kita, ayah hanya mengerutkan dahi tanpa menolak, beliau memenuhinya.. Saat kamu berjaya.. Ayah adalah org pertama yg berdiri dan bertepuk tangan untukmu.. Ayah akan tersenyum dengan bangga..

Sampai ketika jodoh kita telah datang dan meminta izin untuk mengambil kita dari ayah.. Ayah sangat berhati-hati mengizinkan nya.. Dan akhirnya.. Saat ayah melihat kita duduk di atas plamin bersama pasangan kita ayahlah tersenyum bahagia.. Apa kita tahu bhw ayah sempat pergi ke belakang dan menangis..?? Ayah menangis krn ayah sangat bahagia.. Dan dia pun berdoa “Ya Tuhan, tugasku telah selesai dgn baik.. Bahagiakan lah putra putri kecilku yg manis bersama pasangannya”.. Setelah itu ayah hanya akan menunggu kedatangan kita brsama cucu-cucunya yg sesekali dtg utk menjenguk.. Dengan rambut yg memutih dan badan yg tak lagi kuat untuk menjaga kita..

Nurul Azwa said...

seriously sy menangis masa baca coment awak. thanks sbb ingatkn sy tentang jasa ayah :')

ibnu hussin said...

Good story at all,sye dpt ssuatu drpda ksh awk...
Wlaupon Allah mnggariskn khdupn sye yg lbih jauh brbeza dgn awk,tpi sye ttap pnya stu persmaan dgn awk srta org lain yaitu ibu serta bapa...tatkala smsa hdup nim sye mnggunakn nma hussin kerna bngga mnjdi anknya dan ttkala sye tiada lagi d dunia yg fana nim sye akn mnggunakan nme aida krna tiada yg mmpu mmishkn antra sye dan mreka..smoga kte mmpu mmbrikn mreka yg trbqik..insyaAllah..

Nurul Azwa said...

insyaAllah. sama2 kita menjadi anak yang soleh dan solehah. amin :)

Anonymous said...

Sesungguhnya Allah amat meyayangi kamu sekeluarga..dengan suasana yg penuh dgn kasihsayang dan tanggungjawap...SubhanAllah~ mudah2an kamu akan sentiasa berbahagia di sisi orang tersayang ..amin~

Nurul Azwa said...

alhamdulillah. terima kasih miera. aminn. i pray for you as well too :)